Sosyal yaşamda insanların diğerlerinden ve kendilerinden beklentileri vardır. Beklentilerimiz, izlenimlerimiz, kalıp yargılarımız hayatımızı ciddi biçimde etkiler. Bir kişi hakkında oluşturduğumuz izlenim o kişinin konuşkan, samimi olduğu yönündeyse istemsiz olarak o kişiye karşı daha ılımlı ve o kişiyle konuşmaya daha eğilimli oluruz ve kişiden aldığımız geri bildirimde yine konuşmayı arttırıcı yönde olur. Yani baştaki beklentimizi yerine getirmiş oluruz. Buna sosyal psikolojide "kendini doğrulayan kehanet" denir. Aynı duruma ebeveyn çocuk arasında ve öğretmen öğrenci arasında rastlarız. Eğer çocuğa sürekli dağınık, tembel, yaramaz denilirse çocuk gerçekten o özelliklere sahip olur. Olaya kendimiz açısından baktığımızda ise bir şeyi gerçekten yapabileeceğimize inancımız varsa onu gerçekleştirmek için çaba harcarız, eğer vazgeçmişsek zaten çoktan kaybetmişizdir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder